نویسنده: بهادرا کومار، منبع: اندین پنچ لاین، مترجم رسول رحیم
روز پنج‌شنبه یک مقام وزارت خارجه ایالات متحد امریکا به خبرگزاری اسوشیتد پرس گفت که واشنگتن می‌خواهد با مسکو در مورد تلاشهای منطقه یی جهت پایان دادن به جنگ ۱۶ ساله در افغانستان کارکند
و ریکس تیلرسن وزیرخارجه این مطلب را در جریان دیدارش از پایتخت روسیه در ۱۲ اپریل مذاکره خواهد نمود.
این طرز فکر اداره ترامپ برای جلب همکاری روسیه در جهت تأمین آشتی ملی در افغانستان علامت یک روگردانی اساسی از آن راهیافت پیوسته منفی ای است که توسط ریاست جمهوری بارک اوباما اتخاذ شده بود و هدف آن بیرون نگاه داشتن تا سرحد امکان طولانی‌تر مسکو از معضله افغانستان بود.البته این خبر فوق‌العاده خوبیست.( تازه ترین دیدگاه مرا در این مورد زیر عنوان « چانه زنی بزرگ» در روزنامه تریبیون ببینید)
با اینهم بهترین برنامه ریزیهای ترامپ در این جهت مطمیناْ با باد های مخالف مواجه می باشد. جنرال کورتیس سکاپروتی افسر آمریکایی و فرمانده ارشد ناتو در اروپا با اظهارات روز پنج‌شنبه اش که گفته است او اخیراْ شاهد «افزایش نفوذ » روسیه در افغانستان «و شاید حتا تأمین اکمالات برای طالبان» بوده است، مگر او با تلاش شجاعانه ای پیشاپیش کوشیده است تا خاکباد بر انگیزد.جنرال های خود ستا معمولاْ شایعه پراگنی نمی‌کنند و کلمه «شاید» اصلاْ در قاموس آن‌ها جایی ندارد، مگر در سیاست با هدف کاریکاتور گردانیدن روسیه با واژه‌های دشمنانه.
روسها بی درنگ واپس پاسخ داده و گفتند که اتهامات این جنرال «مطلقاْ غلط است.» سفیر ضمیر کابلوف یک دیپلومات ارشد که متصدی افغانستان در وزارت خارجه روسیه است متقابلاْ گفته است که :« این اظهارات عبارت از جعلیاتی می‌باشند که برای توجیه ناکامی نظامیان و سیاستمداران ایالات متحد آمریکا در لشکر کشی افغانستان تدوین شده‌اند و ما کدام دلیل دیگری برای آن یافته نمی توانیم.» ( اسپوتنیک)
در واقع این جنرال ناتو در بازی متهم ساختن زیاده روی می کند.نکته جالب توجه آنست که سکاپروتی فوراْ پس از انتشار آن گزارشهایی اظهار نظر کرد که طالبان ولسوالی سنگین در ولایت جنوبی هلمند را که موقعیت استراتژیک دارد، متصرف شده اند.این یک شکست حقارت بار برای ایالات متحد امریکا و ناتو است، زیرا به تناسب ۴۰۰ ولسوالی دیگر، شمار بیشتر سربازان آن ها در جریان جنگ در ولسوالی سنگین کشته شده اند.
اما وقتی که من به مذاکرات تیلرسن در مسکو برمی گردم، مهم آنست که اعلام استراتژی افغانستان وقت ترامپ را گرفت. ظاهراْ او روی عقلانیت اعزام سربازان اضافی به افغانستان در فقدان یک استراتژی خروج تعمق می کند. این درحالیست که امکان خوبی وجود دارد که ترامپ شاید بتواند اساس معقولی را در عقب ابتکار منطقه یی احساس کند که برای آشتی ملی در افغانستان توسط روسیه اتخاذ شده است.
پاکستان امروز تصمیمش را برای سهمگیری در کنفرانس در پیشرو در مسکو اعلام نمود.افغانستان قبلاْ سهمگیری اش را اظهار داشته بود. احتمالاْ ایران، چین و هند نیز در این کنفرانس شرکت می کنند.در عین زمان اسوشیتد پرس امروز گزارش داده است که پاکستان هفت رهبر ارشد طالبان را در نشستی در اسلام آباد در هفته گذشته گردهم آورده بود« تا آن‌ها را در مورد مذاکرات صلح در آستانه نشست چندین کشور در ماه اپریل در مسکو مورد آزمون و فشار قرار دهد.»
آن رهبران طالبان که در این نشست شرکت کرده بودند شامل چهره‌های کلیدی در رهبری مانند ملا محمد عباس (کسی که در مذاکرات مستقیم با حکومت افغانستان در ماه جولای ۲۰۱۵ در پاکستان سهم داشت)، امیر خان متقی ، ملا محمد ترابی، ملا سعد الدین ( از شورای کویته) ُ ملا داوود ( از شورای پیشاور) و بسیار مهم اینکه یحیی یک عضو ارشد شبکه حقانی ولطیف منصور منشی شورای رهبری طالبان.
این امر می تواند دلالت بر آن نماید که طالبان به زودی به سوی چهارچوب منطقه یی راه حل افغانستان خواهند رفت. البته مشکلاتی در راه به سوی میز کنفرانس وجود خواهد داشت، زیرا برخی جناح های طالبان شاید روی پیروزی نظامی و تصرف کابل حساب کنند. سرانجام پاکستان باید این بار سنگین را بردارد.
